THOM RIJPSTRA & ROBERT ANTHONY

Alias de Gebroeders Grimm


Wonen 26 jaar aan de Amstel.

Woorden die deze buurt omschrijven? Prettig, vertrouwd, rustgevend. Zou je misschien niet direct verwachten, rustgevend, maar wij voelen ons hier echt heel erg thuis. Het plein biedt daarbij steeds weer onverwachte ervaringen, alsof het kleine cadeautjes geeft. Denk aan de kerstmarkt, of de maaltijden die de buurtvereniging organiseert op het Thorbeckeplein. Dat zijn allemaal mooie ervaringen die het wonen hier kleuren.

Wij wonen al 26 jaar samen, hier aan de Amstel. We leerden elkaar kennen in een café in de Amstelstraat uit die tijd: café De Krokodil. Dat voelde meteen zo goed dat we dachten: waarom ook niet. In 2004 zijn we officieel getrouwd. Een professioneel danser (Robert) en een socioloog (Thom), het lijken twee verschillende werelden, maar dat valt in de praktijk reuze mee.

De meeste mensen kennen ons als de Gebroeders Grimm, ons ‘alter ego’. Dat is eigenlijk een uit de hand gelopen hobby. We gingen al wel eens in zo’n mooi ‘pakkie’ naar een opening of een feestje. Zo waren we – ergens in 1995 – op een opening in de voormalige Stadsschouwburg van Amsterdam (nu Internationaal Theater Amsterdam) waar Henk Krol (destijds redacteur van de Gay-krant) ons complimenteerde met onze mooie kostuums. Wij dachten toen, dat kan eigenlijk nog veel mooier. Ondertussen hebben we 11 paar (allemaal met de hand gemaakt door Robert). Op elk kostuum zitten gemiddeld 30.000 tot 40.000 pailletten en kralen. Eerst noemden we ons ‘Mister Robert’ en ‘Mister Anthony’, totdat Robert kwam met de naam ‘Gebroeders Grimm.

Als de Gebroeders Grimm geven wij kleur aan happenings; feesten, bruiloften, openingen en ga zo maar door. Ons credo luidt: “Add a touch of class with the Glitter and Glamour of the Brothers Grimm”. Sinds 2017 zijn wij ook ambassadeurs van de Amsterdam Pride. Wij zijn ‘verbinders’, niet alleen voor Amsterdammers overigens, maar we voelen ons wel enorm verbonden met deze stad en zeker ook deze buurt. Als de Gebroeders Grimm hebben we zoveel bijzondere mensen mogen ontmoeten. Door de jaren heen hebben we ook regelmatig contact gehad met de verschillende burgmeesters van de stad, zoals Job Cohen, Femke Halsema en natuurlijk Eberhard van der Laan. We stonden – op zijn verzoek – bij zijn kist in het Concertgebouw tijdens zijn afscheidsdienst, dat was heel indrukwekkend en emotioneel. Op zulke momenten zijn we trots dat we onderdeel zijn van deze stad.

Tegenwoordig – ook door Corona – komt de Gebroeders Grimm overigens op een steeds lager pitje te staan, en eigenlijk bevalt dat ons bijzonder goed. We genieten van de rust en komen erachter dat we langzaam maar zeker wel toe zijn aan ons pensioen.

Wij wonen aan de Amstel, met zicht op de Stopera (rechts) en de andere kant op het prachtige Hotel de l’Europe. Toen ze een paar jaar geleden de bomen aan de Amstel hadden omgekapt, waren we in eerste instantie woedend. Maar toen we naar buiten keken, bleek ons uitzicht er wel flink op vooruit gegaan: opeens hadden we prachtig zicht op de Amstel. Zo zie je maar, niet alle veranderingen zijn per se slecht. Ondertussen zijn er nieuwe bomen geplant en is de Amstel eenrichtingverkeer geworden, ook een enorme vooruitgang. Wij klagen niet.

“Wij zijn ‘verbinders’.”

Wij genieten enorm van het wonen in het centrum. Even een wandelingetje over de gracht, een koffietje in de Utrechtsestraat, met een bootje door de grachten, dat is toch geweldig. De stad is zo mooi. Neem nou die ouderwetse bruine lantaarnpalen op het plein, en de paaltjes met de welbekende Amsterdamse kruizen: heldhaftig, vastberaden en barmhartig, daar staan ze voor. Ergens geven die termen de verbondenheid weer waar de Gebroeders Grimm ook voor staan. Onze favoriete plek hier in de buurt is het Tuschinski theater. Dat komt natuurlijk ook door onze affiniteit met dat theater, we hebben daar als de Gebroeders Grimm vaak events gehost.

Natuurlijk is het hier druk, trekt het plein veel toeristen, dat hoort erbij. Wij hebben daar weinig last van. De toeristen die hierheen trekken, zijn op zoek naar het echte Amsterdam, het is niet het typische ‘Wallenpubliek’. En het plein is niet altijd druk. Als wij ’s ochtends ons huis uit lopen voor een boodschap, is het juist heel stil. Nu door Corona natuurlijk al helemaal. Het dorpsgevoel komt meer boven, en dat ervaren wij absoluut als positief. We hebben meer contact met onze buren, je herkent elkaar en gaat elkaar groeten. Als we in Grand Cafe de L’Opera zitten, een van onze favoriete plekken, kunnen we wel blijven zwaaien. In augustus gingen we gewoon met onze tuinstoelen in het gras op het Rembrandtplein zitten, lekker in het zonnetje. Wijntje erbij, heerlijk, alsof je in je eigen voortuin zit. Dat kan nu allemaal en dat is ook wel weer bijzonder.